من به‌یقین می‏گویم که هردوی این واکنش‏ها نشانه‏ی درک نادرست از منظور رهبری است. از گروه دوم می‌گذریم زیرا یا بلد نیستند چه باید بکنند و یا انجام توصیه‌های رهبری به نفعشان نیست؛ ولی به ضرورت مصلحت، باید خود را در رکاب نشان دهند. با این‌ها کاری نداریم؛ اما در باره‌ی گروه اول حرف بسیار است. باید به این دوستان یادآور شد ضمن اینکه در لزوم صرفه‌جویی و کاهش مصرف منابع، تردیدی وجود ندارد اما تمام سخن رهبری در این خلاصه نمی‏شود که آب کمتر مصرف کنیم، در نان و برق و سوخت و... صرفه‌جویی کنیم.
باید به این دوستان گفت که نظر مقام معظم رهبری هرگز معطوف به خرج نکردن به‌جا و استفاده‌ کردن درست از نعمت‌های الهی نیست که چنین نگرشی به تصریح قرآن و روایات نکوهیده‌است. قرآن می‌گوید: قل من حرم زینه الله التی اخرجها لعباده و الطیبات من الرزق..
اگر به بیانات ایشان که ترجمانی از همین آیه است دقت کنید بدین باور می‏رسید که مقام معظم رهبری با دیدی کلان به به‌سازی و بازسازی الگوهای مصرف جامعه نظر دارند. یعنی باید فکر کرد که چکار کنیم تا رفتارمان به گونه‌ای تنظیم شود که خود‌به‌خود اسراف نکنیم و به‌طور طبیعی و نه مصنوعی، به صرفه جویی و قناعت در همه‌ی امور رو بیاوریم. باید دید که غربی‌ها چکار کرده‌اند که ملت‌های شرقی را مصرف گرا بار آورده‌اند تا تولیدات خود را به خورد آنان بدهند.

الگوی مصرف را باید مجموعه‌ای از نظام ارزشی و هنجاری (خواه فردی یا اجتماعی) دانست که معرف شخصیت مصرف کننده‌است. معتقدم رهبر فرزانه‌ی انقلاب، دنبال اصلاح این نظام هستند؛ نظامی که خودبه‌خود به قناعت و کاهش مصرف و جلوگیری از اسراف می‌انجامد و شأن و جایگاه فرهنگی جامعه را نیز ارتقاء می‌بخشد.